Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
“Heb je nog kinderen thuis?” vroeg pas iemand die ik nog niet zo goed kende. “Nee, ik ben niet getrouwd,” was mijn antwoord. “O… ” Een belangstellend knikje. Op zo’n moment zie je mensen even aftasten: hoe staat ze erin?
Zes weken zomervakantie zweefden in een zucht voorbij. Het nieuwe schooljaar wenkt, met alles wat ze in zich verborgen heeft. Ik voel de verantwoordelijkheid voor zoveel kwetsbare kinderen op me af komen. Dat merk ik ook bij de collega’s. Daarom is het goed om als team het nieuwe cursusjaar eerst te luisteren naar de Bijbel. Dit jaar vanuit Genesis 33.
Vanuit het adviesplein willen we kerkelijke gemeenten ondersteunen in het (verder) ontwikkelen en opzetten van een netwerk rondom personen met psychosociale zorg.
Kuddegedrag is nu niet meteen een positief woord. Wij zeggen dat van mensen die als een ‘kip zonder kop’ de meute volgen. Gewoon als domme koeien doen wat anderen doen. Maar misschien is er ook een andere kant. Kan kuddegedrag een positieve lading krijgen?
Deze zomer verscheen van de hand van Dorly Deeg, hoogleraar epidemiologie van de veroudering aan het VU Medisch Centrum, een alleraardigst boekje onder dito titel: “Gewonnen jaren. Heldere inzichten over hoe wij ouder worden”. Vooral die eerste woorden uit de titel zijn een vondst.
Het was op de middag van een nationale feestdag, een paar jaar geleden. De regen kwam met bakken uit de hemel. Het zag er niet naar uit dat het nog droog zou worden, die dag. Een afspraak met een paar vrienden kon helaas niet doorgaan. Wat zou ik eens gaan doen?
20% van de prostitueebezoekers noemt zichzelf christen, bleek enkele jaren geleden uit een onderzoek van CHAP, een organisatie die werkt onder bordeelbezoekers. En volgens een eerder onderzoek van Tot Heil des Volks heeft ruim 10% van de hoerenlopers een kerkelijke achtergrond.
Het is 17.00 uur. Ik stap in de auto en rijd vanaf mijn werk naar huis. In theorie zou ik daar een uur over moeten doen, maar de praktijk is helaas anders. Iets wat ik trouwens vaker moet constateren, niet alleen als het gaat om reistijd, maar dat terzijde. Deze middag staat er veel file. Voor ik het weet sta ik echter thuis voor de deur en zie ik dat er ruim anderhalf uur verstreken.
“Hebben jullie zin om de komende Paasdagen samen door te brengen?” Die vraag kwam een tijdje geleden vanuit mijn vriendengroep. De reacties waren gelijk positief. Naast het feit dat het gezellig is om elkaar als vrienden regelmatig te zien en te spreken, is het ook fijn om deze feestdagen in een gezelschap door te kunnen brengen waar je je mee verbonden voelt.
Maandagmorgen. Ik ben onderweg naar mijn werk en wil me bij laten praten over hetgeen er in de wereld gaande is. Bij het omdraaien van de radioknop val ik midden in een gesprek waarin stevige woorden gesproken worden. Al snel valt het woord homohaat het is me dan ook al snel duidelijk: de Nashvilleverklaring wordt ‘besproken’.
Gemeente
Gemeente