De tranen liepen over onze wangen. Voor de laatste maal sloten we ons geliefde kleine huisje af. Mijn moeder en ik reden Haarlem uit en werden toepasselijk begeleid door het Haarlemse klokkengeluid van de Damiaatjes. Het geluid wat voor mij het ultieme Haarlemse gevoel teweeg bracht. De verhuizing naar Heemstede op mijn vijftiende was een grote stap. Hij ging gepaard met veel weerstand.

Thema: mensen met een beperking

Het valt me de laatste weken steeds op hoeveel moeders met een "dikke buik" ik bij het schoolhek zie staan. Ik gun het deze ouders van harte dat ze weer nieuw leven verwachten. En toch steekt het. Ik sta ook als moeder bij het hek, als pleegmoeder. Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn voor twee lieve pleegkinderen! Maar ik sta daar nooit als zwangere vrouw. Ik ben moeder, maar toch...

De ‘menselijke maat’ moet terugkomen.

Niet hier en daar, of ergens op de achtergrond… Nee, onze minister-president - ambitieus als altijd - zei het zo: “ Elke organisatie en toezichthouder moet een plan maken hoe de menselijke maat weer vooróp moet komen te staan.” Dan is wel duidelijk: die menselijke maat moet van ver komen.

Als er net een fietser voor je neus is aangereden en je belt de alarmlijn, dan is één van de eerste vragen die je te horen krijgt: “is de patiënt bij bewustzijn?” Een vraag van levensbelang. Het zegt iets over de ernst van het letsel. Als iemand buiten bewustzijn is, reageert hij niet meer op wat je vraagt, op wat hij voelt, op wat je zegt, omdat hij zich niet bewust is van je vragen en handelingen.

“Ik doe niet meer mee met dat stomme spel! Ze spelen allemaal vals, de stomme idioten!” Bam! Met een knal vliegt de deur dicht en stampt zoonlief de trap op. "Een leeuwreactie", concludeert zijn zus. Flink wat heftigheid, dus dat is duidelijk.