Huwelijk & relatie
Dan is het moederdag. Ik geniet van de stralende gezichtjes als de kinderen met hun zelfgemaakte cadeautjes komen. Ik voel me écht moeder. Mijn gedachten gaan deze dag bijzonder uit naar de ‘buik-mama’ van onze pleegkinderen. Zíj heeft deze kinderen onder haar hart gedragen. Zij is ook moeder, maar kan niet voor haar kinderen zorgen. Ik ben ook moeder, maar toch…
Op een morgen word ik gebeld door een vriendin. Ze vertelt dat ze opnieuw een kindje verwachten. Wat ben ik blij voor ze. Ik vind het steeds bijzonder en een gave van God als Hij nieuw leven schenkt.
Toch voel ik nu ook pijn en verdriet. Nooit weten/ervaren hoe het is om te ontdekken dat je zwanger bent; nooit hoeven te vertellen dat je een kindje verwacht; nooit weten hoe het voelt om een kindje onder je hart te dragen; nooit weten hoe het is om een kindje te zien opgroeien dat onze eigenschappen mag dragen.
Ik ben moeder, maar toch…. Toch mis ik sommige dingen van het moeder worden en het moeder zijn. En er is (bijna) nooit iemand die daar over praat.
Tijdens een doopdienst kan het me nog steeds raken als er voor kinderloze echtparen wordt gebeden Al zit ik in de kerk met twee lieve kinderen naast me, toch voel ik me tegelijk aangesproken. Ik ben moeder, maar toch…
Een andere pleegmoeder zei eens tegen me: “deze kinderen worden niet uit je lichaam geboren, maar worden geboren uit je hart!” En dat is zeker waar! En daarom ben ik en voel ik me écht moeder!
Leönie
(pleegmoeder)
