Speuren

Thema: jongerenpastoraat

Op de een of andere manier had ik toch een beetje een knoop in mijn maag toen we afgelopen vakantie vanaf de luchthaven naar ons vakantiehuisje reden. Het was bijna te mooi om waar te zijn. De foto’s van ons vakantiehuisje zagen er zo mooi uit. Vooral het uitzicht was fenomenaal. En dat voor een betrekkelijk lage prijs. Maar ja, foto’s kunnen een heel vertekend beeld opleveren. Die worden altijd uit de mooiste hoek gemaakt. Stel je voor dat het soort van oplichters zijn en dat het huisje helemaal niet bestaat.

Ik sloeg een zucht van verlichting toen ik in het dorpje borden zag staan met de naam van onze vakantievilla. De laatste kilometer reden we al hobbelend en bonkend over een onverharde weg. De zee kwam steeds dichterbij. En toen… stonden we bij het huis. Een prachtig huis, een prachtige plek. Het huis stond op een landtong die een beetje de zee in liep. Niemand verder te zien, geen huizen in de buurt, niks… En het uitzicht? Dat was nog mooier dan op de foto’s.

De eigenaar vertelde ons dat elke ochtend en elke avond er dolfijnen in de zee te zien waren. Nou, het zou ons benieuwen. Een aantal jaar geleden hadden we een dolfijnen-tocht geboekt, maar geen dolfijn gezien. Daarom was onze verbazing heel groot toen we de eerste avond op het balkon zaten te eten. Speurend keken we naar de golven. En ja hoor… ineens zagen we een aantal vinnen. Om het nog mooier te maken sprongen er twee dolfijnen uit het water omhoog.

Elke avond (en soms ook ’s morgens vroeg) zaten we op ons balkon. We speurden de hele zee af. Daar! Ja! Daar een vin. Soms hoorden we ze in het donker uit het water springen en met een klap op het water terecht komen. We probeerden patronen te ontdekken, signalen in het water waaraan we konden zien dat er dolfijnen zwommen. We dachten na twee weken volleerde dolfijnenspeurders te zijn.

Tot die ene avond. Het was een van de laatste avonden. We zouden een stuk verderop langs de weg gaan eten bij een mooi restaurant. Uitzicht op zee. Nou, dat was prima, want we wilden die dolfijnen nog wel een keer zien. Maar nee hoor, geen dolfijn te zien.

Aan het eind van de avond gingen we afrekenen en raakten aan de praat met de Griekse eigenaar van het restaurant. We vroegen naar de dolfijnen en of ze er niet elke avond waren. Ze keek ons hoogstverbaasd aan. “Hebben jullie niet gekeken dan?” Nu was het onze beurt om verbaasd te kijken. Natuurlijk hadden we de zee in de gaten gehouden. “Het zat helemaal vol met dolfijnen. Dat zie je aan…”, en ze begon een heel verhaal te vertellen welke dingen ze had gezien. Iets met bubbels, spetters, beweging in het water etc.

De moraal van deze vakantieanekdote? Ik denk dat je die wel kunt invullen. Zijn wij op de hoogte van de signalen die jongeren uitzenden? Of negeren we de signalen, misschien onbewust, omdat we niet weten waar we op moeten letten? Laten we ons verdiepen in onze jongeren. Praat met hen en ontdek op welke signalen we acht moeten slaan om onze jongeren te zien! Ik hoop dat we als hele gemeente elke avond zo speurend op ‘ons balkon’ zitten.

Jaco Pons – jeugdwerkadviseur JBGG

Gemeente Icon

Gemeente

Ambtsdragers, jeugdwerkleiders en gemeenteleden hebben allerlei taken in de gemeente. We bieden u graag de informatie en toerusting die u nodig hebt.
Bekijk alle onderwerpen
Gemeente Image

Gerelateerde blogs

Gemeente Gemeente
22 juni 2024

Vul de overal tastbare leegte met hoopvolle verhalen

”Praatjes vullen geen gaatjes”, zegt iedereen die van aanpakken houdt. Niet kletsen maar gewoon aan de slag gaan. Er is immers meer dan genoeg te doen. Toch zijn er verhalen die de overal in de maatschappij tastbare leegte kunnen vullen. In onvoorstelbaar korte tijd is de wereld onherkenbaar veranderd. We leven in een samenleving die […]
Lees meer
Gemeente Gemeente
13 mei 2024

Nieuw dagboek voor kinderen die van duidelijkheid houden

Lees meer