Gemeente
In het voorjaar van 2019 ging er een filmpje viral waarop te zien was dat een kudde olifanten uit India rouwt om een dood kalfje. Het kleine olifantje was om een onbekende reden dood gegaan. De kudde olifanten sleepte het dode olifantje steeds overal mee naartoe. Ze konden er maar geen afstand van doen. De hele kudde rouwde mee.
Nu staan olifanten erom bekend dat ze ‘sociale’ dieren zijn. Ze leven in een kudde die hecht is. Ze hebben elkaar nodig. Als er gevaar dreigt, bijvoorbeeld, gaan de grote olifanten ter verdediging om de kleine olifantjes staan.
In de gemeente kunnen we dus wel wat leren van olifanten. Nee, geen olifant in de porseleinkast, maar de fijngevoeligheid van deze ogenschijnlijk lompe dieren. Hun kuddegedrag is positief. Ze geven om elkaar. Ze beschermen de jonge leden van de kudde en ze dragen met elkaar het verlies.
Hoe is dat in de kudde van Christus, zoals de gemeente in de Bijbel genoemd wordt? Als jeugdwerkadviseur hoor ik veel zorgen in de gemeente over afhakende jongeren. Jongeren die innerlijk niet geworteld zijn in de Schrift en de gemeente. Soms lijkt het wel alsof leidinggevenden deze zorg helemaal alleen dragen.
De zorg voor jongeren is een taak van de hele gemeente. Het gevaar dreigt en daarom moeten volwassenen een kring vormen rond de jongeren. Echt waar, jongeren hebben heel de gemeente nodig.
Jeugdwerk is niet alleen iets van hobbyisten, of een agendapunt op de kerkenraad. Jeugdwerk heeft als kern dat de volgende generatie de ‘loffelijkheden van de Heere’ hoort en daarom haar hoop op God zal stellen. Dat is nooit een vanzelfsprekendheid, zeker vandaag niet, maar meer dan ooit nodig.
En als de kudde een lid verliest? Rouw dan met elkaar en draag elkaar in het gebed en laat het niet los, want de God die olifanten schiep, is de Almachtige God en Vader van onze Heere Jezus Christus!
Dirk-Jan Nijsink
