Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
Waar denkt u aan als het woord vakantie wordt genoemd? Aan een lange to-do lijst met klussen waar u de rest van het jaar niet aan toekomt? Aan een prachtige bergwandeling? Een volgestouwde auto? Of aan lange, lege dagen? Hoe het ook is, de vakantie is gestart en we moeten er doorheen.
“Mam, wat moet ik doen? Ik verveel me…” Oh nee, niet weer die vraag! Ik zucht. Wat moet ik ermee? De stemming in huis wordt er niet beter op als ik elke dag meerdere keren deze vraag krijg.
Onze dochter van elf was in coronatijd rond koffietijd klaar met haar huiswerk. Ook de andere kinderen die op de basisschool zitten, waren om half twaalf toch zeker klaar. Nu heeft onze dochter tal van hobby’s en kan ze zichzelf goed bezighouden, maar ik merkte bij allemaal de behoefte aan interactie met andere mensen.
De schooldag is nog jong. Zelfs de Bijbelles kan nog niet helemaal ten einde te zijn als de eerste bezoeker mijn kamer binnen stuift. Terwijl zijn begeleider haar visie op de zaak probeert over te dragen, benadrukt Willem het gebeuren volledig van zijn kant er dwars doorheen. Al mopperend laat hij zich neerploffen op de stoel die ik uitnodigend voor hem schuif. De ander sluit de deur achter zich en loopt terug naar de klas.
Eindelijk is het zo ver: de verjaardag van Rhodé. Rhodé is de oudste zus van onze pleegkinderen Laurens en Myrthe1. De pleegouders van Rhodé hebben gevraagd of wij met onze kinderen ook naar de verjaardag van Rhodé willen komen. Daar hebben onze kinderen wel zin in! Wij zijn benieuwd hoe alles zal verlopen, mede doordat de pleegouders van Rhodé een andere culturele achtergrond hebben.
Het is stil na mijn vraag. Ik kijk naar het toetje van onze jongste zoon. Hij kijkt nadenkend voor zich uit. Geen clowngedrag, geschreeuw of bravour nu.
Zodra de kleinkinderen niet meer naar school mogen, app ik: ‘Meiden, met elkaar zetten we de schouders onder het thuisonderwijs.’ Er komt weinig tot geen respons. Misschien kijken ze het nog even aan hoe zich dat ontwikkelt?
De coronacrisis. Een virus wat zich verspreidt van China tot Amerika. Waar iedereen in zijn dagelijks leven mee geconfronteerd wordt, van jong tot oud. Waar niemand omheen kan. Het besef van deze realiteit dringt tot steeds meer mensen door. Eerst was het ‘een virus ergens in China’, inmiddels is het een virus in jouw huis of in dat van iemand om de hoek. Met ingrijpende gevolgen. Natuurlijk voor het werk, voor kinderen, voor ouders die ineens allerlei creatieve oplossingen moeten bedenken. Maar ook voor ons gevoel.
Het is Christus Zelf, Die het herdersambt op de schouders van Petrus legt. Na een drievoudige verloochening is hij door Christus met een drievoudige roeping geroepen om de lammeren en schapen te hoeden en te weiden (Johannes 21). Christus spreekt over Mijn lammeren en Mijn schapen. De kudde is eigendom van de overste Herder (1 Petrus 5:4). De herders staan in dienst van de goede en overste Herder. Christus Zelf roept herders tot het herdersambt (predikant en ouderling). Als de goede Herder – de ‘Pastor bonus’ – geeft Hij het voorbeeld van pastoraat. Pastoraat zou je kunnen vertalen als ‘herderlijke zorg’. Ieder die tot pastoraat geroepen wordt, mag in de sporen van de goede Herder gaan.
Welkom bij onze vierde en tevens onze laatste blog over Tom.
Ons huis is op dit moment omgetoverd in een omgeving zoals alleen kinderen dat kunnen organiseren: de kamer bezaaid met kapla, poppenspullen, strijkkralen en spelletjes. Een verdieping hoger baan ik me een weg door de lego, boekjes, zaklampen en nog een heleboel dingen zoals knikkers, stenen en knuffels. Boven zijn alle kamers volgebouwd met matrassen en luchtbedden. Op dit moment hebben we drie logees. Morgen komen er weer vijf anderen voor in de plaats.
Gemeente
Gemeente