Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
Na een leuk bezoekje aan de slingerende apen van de Apenheul ploffen we neer in de auto, met drie uitgelaten aapjes op de achterbank. Een berichtje komt binnen van mijn collega: Of we even kunnen bellen voordat ik morgen start met werken. Dat klinkt serieus.
We bestempelen een minder fijne ervaring soms te makkelijk als traumatisch. Een echt trauma is niet zomaar een buts of een kras, maar een diepe wond. Een wond die ogenschijnlijk genezen is, maar in werkelijkheid alleen maar bedekt is met een dun vliesje. En daardoor op voor ons onverwachte momenten weer open springt.
We schuiven autootje voor autootje op. Voor ons ook een volle auto, die ons gelukkig de ruimte geeft om in te voegen als we even later bijna de verkeerde afslag nemen. Aan weerszijde de grauwe gebouwen en rookpluimen van allerhande bedrijven. Ik rij met een groep tieners onder de rook van Rotterdam.
Dat de drukte na de zomer weer van start is valt te merken. Zo wordt er weer flink gepuzzeld met de agenda’s. Dat valt niet mee in een jong, druk gezin, waarnaast je beide ook nevenactiviteiten hebt. Het houden van overzicht door alles uit te schrijven op de kalender en to-do lijstjes zorgt voor meer rust. Zowel in huis als in het hoofd. Het wegstrepen van wat gedaan is geeft een goed gevoel. Heerlijk om zo voor korte tijd te denken dat je “alle ballen hoog aan het houden” bent.
Op de een of andere manier had ik toch een beetje een knoop in mijn maag toen we afgelopen vakantie vanaf de luchthaven naar ons vakantiehuisje reden. Het was bijna te mooi om waar te zijn. De foto’s van ons vakantiehuisje zagen er zo mooi uit. Vooral het uitzicht was fenomenaal. En dat voor een betrekkelijk lage prijs. Maar ja, foto’s kunnen een heel vertekend beeld opleveren. Die worden altijd uit de mooiste hoek gemaakt. Stel je voor dat het soort van oplichters zijn en dat het huisje helemaal niet bestaat.
Kijk ze daar zitten. Luisterend naar het verhaal van Duimeliesje. Onze jongste van 5 jaar. Net groep 1 verlaten en op weg naar groep 2. Het is vakantie en we zijn beland in het onderwijsmuseum. Lekker dicht bij huis en gratis entree met de museumjaarkaart. Maar wel een museum over school…
De coronaperiode hebben we achter ons gelaten. Tenminste, dat denken en hopen we. Een periode waarin gemeenteleden elkaar minder zagen. Het verenigingsleven lag stil of ging zo goed en zo kwaad mogelijk online door. Jongeren leden er onder, als je de cijfers mag geloven.
En nu? Weer verder op de oude voet? Of is er iets veranderd? Het is in de afgelopen tijd wel gebleken dat verbinding belangrijk is. Ik ben blij dat ik in de afgelopen maanden in veel gemeenten met kerkenraden, leidinggevenden en ouders nagedacht heb over het thema ‘verbinding met jongeren’.
De vakantie ligt weer op de loer. Heerlijk! De oplettende lezer weet dat ik vorig jaar van plan was om een activiteit alleen te gaan ondernemen. Voor dit jaar heb ik mij dat weer voorgenomen. Steeds meer ontdek ik dat je het ook alleen heel fijn kunt hebben. Neemt niet weg dat ik natuurlijk nog steeds graag omgeven ben door andere mensen. Trouwens… soms best een uitdaging om dat te benoemen.
Thema: mensen met een beperking
Gemeente Gemeente