Tag: Wonen en opvang

Het wachten kan beginnen! We hebben de cursus voor aspirant-pleegouders afgerond. In het laatste gesprek kregen we te horen dat de pleegzorginstelling ons graag als pleegouders in hun bestand op willen nemen. Toen de vraag kwam per wanneer we open staan voor de plaatsing van een kindje, hebben we aangegeven dat we per direct ‘open’ staan. De pleegzorginstelling geeft aan dat het best wel eens een poosje kan duren voordat ze met een voorstel komen in verband met onze identiteit.

Eindelijk is het zo ver: de verjaardag van Rhodé. Rhodé is de oudste zus van onze pleegkinderen Laurens en Myrthe1. De pleegouders van Rhodé hebben gevraagd of wij met onze kinderen ook naar de verjaardag van Rhodé willen komen. Daar hebben onze kinderen wel zin in! Wij zijn benieuwd hoe alles zal verlopen, mede doordat de pleegouders van Rhodé een andere culturele achtergrond hebben.

Een gewone zaterdagmorgen. We komen allemaal net uit bed en nemen lekker de tijd om rustig op te starten. Als ik net uit de badkamer kom hoor ik een appje binnen komen. Ik pak mijn mobiel en kijk wie er op dit uur al een appje stuurt. Het is de oma van onze pleegkinderen. Zo af en toe hebben we contact met haar.

De kinderen liggen op bed. Het is stil boven. Ik pak nog wat werk om te gaan doen.

“Mam, ik ben aan de beurt voor de ik-tafel!” Laurens komt helemaal enthousiast uit school. “De ik-tafel, wat is dat voor leuks?”, vraag ik. “Nou, daar mag je allemaal spullen van jezelf op zetten. Dus waar je graag mee speelt, van je papa en mama, gewoon alles van jezelf. En dan mag dat een poos op school blijven en dan ga ik er ook over vertellen. Dus ik ga auto’s meenemen, want daar houd ik van en de foto van de hele familie.” Zoonlief heeft al allerlei plannetjes bedacht. En al kletsend over de ik-tafel fietsen we naar huis.

Vandaag is het feest. Onze pleegzoon is jarig. Wat heeft hij naar deze dag uitgezien. Gisteren maakten we samen een mooie taart. Vanmorgen vroeg stond hij al naast ons bed: “mam, ik ben jarig vandaag!” Hij geniet van alle dingen op deze dag: slingers, cadeautjes, taart en visite. Wat zijn we dankbaar dat we deze dag met hem mogen beleven. Onze gedachten gaan deze dag ook uit naar zijn biologische ouders.

Voor veel ouders misschien een heel vanzelfsprekend moment. Voor ons weer een bijzondere gebeurtenis.

We zitten er al weken tegen aan te hikken. De rechtszaak. De datum waarop de zitting zal plaatsvinden staat in ons geheugen gegrift. We leven echt naar die dag toe. En hoe dichterbij deze dag komt, hoe spannender het wordt.

Vanmorgen staat er weer een bezoekregeling op de agenda. Met zekere regelmaat gaan we met onze pleegkinderen naar het kantoor van jeugdzorg. Daar ontmoeten de biologische ouders een uurtje hun kinderen. Ook wij als pleegouders zijn daar bij aanwezig. We gaan toch altijd met een stukje spanning naar zo’n bezoek toe: hoe zal het bezoek verlopen, hoe zullen de ouders reageren en welke reactie geven de kinderen?