Met grote ogen kijken we elkaar over de eettafel aan. Het zal toch niet waar zijn? Hoe is het mogelijk? Vragen die meer automatisch voorbij komen, dan dat we er echt over na denken. Want ja, natuurlijk is het wel waar. Hoe het mogelijk is dat we al onze vier toilettassen op het bed in ons vakantiehuisje hebben laten staan? Gewoon, omdat het typisch ons is.

“Kan Joost volgende week woensdag op een feestje komen?” De moeder van een klasgenoot van Joost stuurt me dit berichtje. Op die dag staat er echter een bezoekregeling met de biologische ouders gepland. Ik weet dat Joost een feestje leuk vindt, maar de afspraak met ouders staat ook. Dus ik heb nu een dilemma. Hoe ga ik dit oplossen?

“De tandarts is je vriend!” Die bemoedigende woorden las ik als kind op een plaat in de wachtkamer van onze tandarts. Maar menig babyboomer van de na-oorlogse jaren denkt met gemengde gevoelens terug aan het tandartsbezoek in de jeugd. De ‘schooltandarts’, die in de jaren ’60 zijn intrede deed, was al evenmin populair.