In de stilte van de woonkamer wordt een nieuwe blog geboren. Eén van de weinig rustige momenten in huis. De rest van het gezin zit te lezen. Buiten is het grijs. Binnen voelt het grijs. Het zijn de donkere dagen rond kerst. Kerstvakantie anno 2020. Dit jaar geen volle agenda, geen drukke winkelstraten, geen kerstconcerten (en ja, ik mis ze), geen druk programma om familie en vrienden te bezoeken, geen laatste loodjes voor een overvolle eindejaarsverkoping, maar stilte. Soms oorverdovend. Zelfs de natuur lijkt zich deze dagen verstild te hebben. De eendjes dobberden vanmorgen in een stil park. Het enige geluid kwam van mijn eigen dochter die achterop de fiets zat. De bomen staken kil en grillig af tegen de lucht, terwijl de donker nog niet eens geweken was.

Mijn vingers aarzelen boven het toetsenbord. Brengt deze kop mensen niet op nare gedachten? Een column mag prikkelen, misschien juist in Adventstijd... De woorden blijven haken vanaf het moment dat ze uit een krantenartikel sprongen: