Het is regenachtig en een beetje triest weer. De kinderen zijn vrij vanwege een studiedag. De eerste helft van de morgen hebben de kinderen zich prima vermaakt. Maar de jongens zijn nu duidelijk toe aan wat anders. “Mam, ik verveel me…Weet u nog iets leuks om te doen?"

Ik zie ze nog voor me: de gezichten van de kleuters tijdens de Bijbelvertelling. Aan hun gezicht kon je het verloop van het verhaal aflezen: bang, spannend, opgelucht, verbaasd. Tijdens de vertelling waren hun ogen op mij gericht, maar hun innerlijke oog zag iets anders.

Stilletjes luister ik naar het geëmotioneerde verhaal van de dame die tegenover me zit. Ze oogt radeloos. De vormen, gebruiken, taal en inhoud waar ze in onze gemeente tegenaan loopt, zijn zo anders dan in de Oud Gereformeerde Gemeente waar ze is opgevoed. Hoewel ze toch alweer vele jaren tot onze gemeente behoort, lijken de verwarring en de frustratie daarover niet minder te worden. Samen vormen ze voor haar een steeds groter wordend obstakel om onbevangen de prediking van het Woord te beluisteren.