Het lijkt zo simpel: er zijn letters; letters vormen woorden en woorden rijgen zinnen.Zinnen weven een verhaal. Een verhaal dat spannend, informatief, leuk, saai of nietszeggend is. Opgegroeid met lezende grootouders en een vader die op zijn zeer hoge leeftijd nog steeds met zijn neus in één van zijn honderden (theologische) boeken zit, lijkt lezen in de genen te huizen. Iets wat gewoon bij het leven hoort.

De Bijbel is ons kostbaarste bezit. Wat een wonder dat aan ons de woorden Gods zijn toevertrouwd, zoals Paulus dat uitdrukt in Romeinen 3. Leven in de lichtkring van Gods openbaring tot zaligheid maakt een groot onderscheid waar van nature geen onderscheid is. Zó groot dat Paulus de heidense man van een christelijke vrouw in 1 Korinthe 7 ‘geheiligd’ noemt. Haar kinderen, met wie ze in de opvoeding over de zaken van de Heere spreekt, heten ‘heilig’. Ze zijn apart gezet. Hun leven heeft een andere bestemming gekregen. De mest die aan de wortel van hun levensboom wordt gelegd, vraagt om vrucht.

‘Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt.’