Verbinding
Thema: opvoeding
De zomervakantie biedt een mooie gelegenheid tot reflectie op het achterliggende schooljaar. Iedere periode geeft zo zijn specifieke gedachten over wat best lekker liep en wat beter had gekund.
Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
De zomervakantie biedt een mooie gelegenheid tot reflectie op het achterliggende schooljaar. Iedere periode geeft zo zijn specifieke gedachten over wat best lekker liep en wat beter had gekund.
“He, broer, kom gauw boven kijken! Ik heb een gigantisch ruimteschip van lego gemaakt, dat moet je echt zien. Weet jij hoe ik verlichting erop kan maken?” “Echt? Wauw! Ik kom eraan. Neem gelijk even de bak met lego mee die we hiervoor nodig hebben.” Broerlief gooit nog gauw zijn jas en schoenen in de richting van de kapstok en rent naar boven.
Het lijkt zo simpel: er zijn letters letters vormen woorden en woorden rijgen zinnen.Zinnen weven een verhaal. Een verhaal dat spannend, informatief, leuk, saai of nietszeggend is. Opgegroeid met lezende grootouders en een vader die op zijn zeer hoge leeftijd nog steeds met zijn neus in één van zijn honderden (theologische) boeken zit, lijkt lezen in de genen te huizen. Iets wat gewoon bij het leven hoort.
“Ik heb mijn neef aan de telefoon: kunnen we volgende week hun vrienden uit Zwitserland onderdak bieden? Mijn neef moet al hun internationale contacten ergens onderbrengen voor hun huwelijk. Kan wel toch?” vraagt mijn ega enthousiast om het hoekje van de deur…
“Hallo oma, hallo, ik kom iets terugbrengen.” Ratel-de-ratel komt kleinzoon binnen. Hij zwaait een grote tas voor mijn neus heen en weer. “Kijk oma, hier zitten de laarzen van opa in. Die heeft papa gebruikt.”
“Ik doe niet meer mee met dat stomme spel! Ze spelen allemaal vals, de stomme idioten!” Bam! Met een knal vliegt de deur dicht en stampt zoonlief de trap op. “Een leeuwreactie”, concludeert zijn zus. Flink wat heftigheid, dus dat is duidelijk.
“Kijk, mam…dit is de tekening die ik van de preek gemaakt heb.”
Onze dochter van elf legt een potloodtekening voor me. Twee handen bovenin de rechterhoek (God de Vader) geven ruimte aan de hand van Jezus Die Zich uitstrekt om een geboeide hand (van een verloren zondaar) uit het vuur van de hel te redden. De duif als symbool van de Heilige Geest links daarboven. Daaronder een schakelketting waarin God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest weer door twee handen ontvangen worden.
Tijdens de tweede schoolsluiting zijn de kinderen – met de kerstvakantie meegerekend – vijf weken thuis geweest. De meesten althans. Voor sommige leerlingen maakten we een uitzondering.
De eerste normale dag na de feestdagen. Moment van bezinning. Ik kijk eens om me heen. Wasmanden vol was een rommelig vloeroppervlak appende puber tiener die foto’s bewerkt en stoeiende jongens. Ik bedenk dat ik nog diverse werkafspraken moet plannen, administratie te doen heb, deze column moet schrijven en een aantal uur wil studeren vandaag.
Mijn vingers aarzelen boven het toetsenbord. Brengt deze kop mensen niet op nare gedachten? Een column mag prikkelen, misschien juist in Adventstijd… De woorden blijven haken vanaf het moment dat ze uit een krantenartikel sprongen:
Gemeente
Gemeente