
Bezoek op afstand
Een kleiner dan állerkleinst, onzichtbaar en ongrijpbaar virus vliegt de wereld over. Maar er vliegt nóg iets over de wereld dat net zo ongrijpbaar is: beeld en geluid.
Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.

Een kleiner dan állerkleinst, onzichtbaar en ongrijpbaar virus vliegt de wereld over. Maar er vliegt nóg iets over de wereld dat net zo ongrijpbaar is: beeld en geluid.

“He, broer, kom gauw boven kijken! Ik heb een gigantisch ruimteschip van lego gemaakt, dat moet je echt zien. Weet jij hoe ik verlichting erop kan maken?” “Echt? Wauw! Ik kom eraan. Neem gelijk even de bak met lego mee die we hiervoor nodig hebben.” Broerlief gooit nog gauw zijn jas en schoenen in de richting van de kapstok en rent naar boven.

De afgelopen jaren zijn veel van mijn vrienden getrouwd. Inmiddels trouwen de eerste nichtjes en neefjes en is zelfs mijn eigen zusje getrouwd.

“Kan Joost volgende week woensdag op een feestje komen?” De moeder van een klasgenoot van Joost stuurt me dit berichtje. Op die dag staat er echter een bezoekregeling met de biologische ouders gepland. Ik weet dat Joost een feestje leuk vindt, maar de afspraak met ouders staat ook. Dus ik heb nu een dilemma. Hoe ga ik dit oplossen?

“De tandarts is je vriend!” Die bemoedigende woorden las ik als kind op een plaat in de wachtkamer van onze tandarts. Maar menig babyboomer van de na-oorlogse jaren denkt met gemengde gevoelens terug aan het tandartsbezoek in de jeugd. De ‘schooltandarts’ , die in de jaren ’ 60 zijn intrede deed, was al evenmin populair.

“Ik heb mijn neef aan de telefoon: kunnen we volgende week hun vrienden uit Zwitserland onderdak bieden? Mijn neef moet al hun internationale contacten ergens onderbrengen voor hun huwelijk. Kan wel toch?” vraagt mijn ega enthousiast om het hoekje van de deur…

“Hallo oma, hallo, ik kom iets terugbrengen.” Ratel-de-ratel komt kleinzoon binnen. Hij zwaait een grote tas voor mijn neus heen en weer. “Kijk oma, hier zitten de laarzen van opa in. Die heeft papa gebruikt.”

Thema: mensen met een beperking

Het valt me de laatste weken steeds op hoeveel moeders met een “dikke buik” ik bij het schoolhek zie staan. Ik gun het deze ouders van harte dat ze weer nieuw leven verwachten. En toch steekt het. Ik sta ook als moeder bij het hek, als pleegmoeder. Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn voor twee lieve pleegkinderen! Maar ik sta daar nooit als zwangere vrouw. Ik ben moeder, maar toch…

De ‘menselijke maat’ moet terugkomen.
Niet hier en daar, of ergens op de achtergrond… Nee, onze minister-president – ambitieus als altijd – zei het zo: “ Elke organisatie en toezichthouder moet een plan maken hoe de menselijke maat weer vooróp moet komen te staan.” Dan is wel duidelijk: die menselijke maat moet van ver komen.
