Uit bed
De kinderen liggen op bed. Het is stil boven. Ik pak nog wat werk om te gaan doen.
Het ‘Adviesplein gemeente en gezin’ is ontstaan vanuit de Gereformeerde Gemeenten om een overzicht van toerusting, advies en hulp te bieden aan onder andere ambtsdragers, opvoeders en gemeenteleden.
De kinderen liggen op bed. Het is stil boven. Ik pak nog wat werk om te gaan doen.
Welkom bij onze vierde en tevens onze laatste blog over Tom.
Platliggend op een ziekenhuisbed in een eenpersoonskamertje vol toeters en bellen. Gisteren nog zelf het ziekenhuis ingelopen en nu haast niet meer mogen bewegen. Niet zelf naar de wc, niet zelf kunnen eten, niet zelf kunnen drinken… Afhankelijk van de zorg van anderen. Alleen met je eigen gedachten.
Ons huis is op dit moment omgetoverd in een omgeving zoals alleen kinderen dat kunnen organiseren: de kamer bezaaid met kapla, poppenspullen, strijkkralen en spelletjes. Een verdieping hoger baan ik me een weg door de lego, boekjes, zaklampen en nog een heleboel dingen zoals knikkers, stenen en knuffels. Boven zijn alle kamers volgebouwd met matrassen en luchtbedden. Op dit moment hebben we drie logees. Morgen komen er weer vijf anderen voor in de plaats.
‘Ik ben écht blij dat u geen man heeft!’ Met haar armen om me heen geslagen, kijkt mijn nichtje me nog eens indringend aan. Dat verbaast me. Meestal spreekt een bruiloft, de mogelijkheid van bruidsmeisje zijn en ringen geven tot haar verbeelding.
Het neigt enigszins naar een haat – liefdeverhouding tussen CITO en mij. Meten is weten. Daar valt weinig tegen in te brengen. En je wilt toch dat een kind zich ontwikkelt. Dat je in ieder geval een groei ziet ten opzichte van zichzelf.
Natuurbranden en een dreigende wereldbrand Dat is wat het nieuws aan het begin van een nieuw decennium domineert. Dit is geen veilige wereld. Dat is natuurlijk geen nieuws, maar op één of andere manier wanen we ons heel vaak veilig in de schijnveiligheid van onze eigen wereld.
Als kind en puber kon ik andere mensen en hun leefsituaties bewonderen. Een vriendinnetje had zo’n leuke tuin om in te spelen, klasgenoten hadden heel jonge ouders, medeleerlingen deden niets voor school en haalden toch hoge cijfers.
Het begon allemaal onschuldig, vertelt Femke me.
Een poosje geleden werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Een harde les, maar een les die ik graag door wil geven. Het is een les voor elke leidinggevende, maar vooral voor elk gemeentelid.