Deze week had ik een Skypeafspraak met een vriendinnengroepje. We zouden die avond bij elkaar komen, maar dat kon niet vanwege de geldende maatregelen. Tijdens het gesprek merkte een vriendin op: ‘Ik mis het contact, ik mis een knuffel.’En dat is precies wat ik herken. Online middelen zijn geweldig in deze tijd; daardoor is gelukkig nog mogelijk om contact te hebben. Maar wat in al die middelen ontbreekt is het daadwerkelijke, fysieke contact.
Dat fysiek contact belangrijk is, blijkt uit elk opvoedkundig boek. Nadat een baby is geboren en de Apgar-score goed is, wordt er gehamerd op huid-op-huid contact. Het kind is nog maar net ter wereld en moet zo snel mogelijk in direct contact komen met een ander mens, om verbinding en veiligheid te ervaren. Dat is dan ook gelijk een functie van fysiek contact. Hiermee komt hechting tot stand.
Dit contact blijft echter niet alleen in de babytijd van belang, ook in het verdere leven is fysiek contact belangrijk. Uit onderzoek blijkt dat fysiek contact vermindering geeft van gevoelens van eenzaamheid. En die eenzaamheid is precies wat veel mensen in deze tijd ervaren. Het gevoel alleen te zijn. Hoewel je familie, vrienden, vriendinnen en collega’s kunt spreken via Teams, Zoom of Skype, is er niet dat échte, fysieke contact, waarbij je iemand letterlijk naast je hebt zitten, kunt begroeten of knuffelen.
En dat we dat missen, is dus volstrekt normaal. En dat we ons daar (meer) eenzaam door voelen dus ook. Laten we dat vooral erkennen en uitspreken. De coronatijd is een bijzondere en ingrijpende tijd, waarin ik merk dat ik mij bewuster word van dingen die normaliter ‘gewoon’ zijn. In deze tijd kunnen we waardevolle lessen leren. Om – als de coronatijd voorbij is – juist die aspecten van het leven meer bewust te waarderen.
Evelyne Sinke – Provily
psycholoog
