Kinderverdriet

Willem heeft het zwaar. De frustraties stromen naar buiten. “Wat een …juffen hier. Ik krijg altijd de schuld. Terwijl ik niks doe. Mark zit me te klieren en wie mag er straks in de pauze niet naar buiten? Hoeft u geen drie keer voor te raden. Ik natuurlijk.”

Zijn bruine ogen schieten vuur. “Ik ben het zat.” Het volume van zijn stem stijgt met elke zin die hij eruit spuugt. Dat eerst maar eens proberen te dimmen. Ik vertel hem dat mijn oren in orde zijn. En dat hij dus niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden.

Loyaal

Langzamerhand droogt de stroom op en blijft er alleen verdriet over.

“Weet u hoe vaak ik verhuisd ben?” Hij noemt namen van plaatsen waar hij woonde en van mensen die zich ooit over hem hebben ontfermd. “Mijn zus hé, die is gewoon weggehaald. Echt hoor, ze hebben haar van mij afgepikt. En nu zij er niet meer is, word ik getreiterd. Durven ze wel. En waarom moet ik hier eigenlijk meebidden? Ik ben niet eens christelijk. Zijn mijn ouders ook niet hoor. Dan moet ik het zeker wel zijn omdat ik niet bij hen kan wonen. Trouwens, ik kan best weer naar huis.”

Het wordt me duidelijk wat er zich in de klas afgespeeld moet hebben. Willem weigerde voor het bidden zijn ogen dicht te doen. Want… hij blijft loyaal aan zijn ouders. Aan zijn zus die hij nu ook al kwijt is. Maar je ogen dicht doen vraagt ook een bepaalde overgave. Dan kan je niet meer in de gaten houden wat al die voor hem onbetrouwbare anderen doen. Als ik zijn dilemma’s probeer te verwoorden, knikt Willem instemmend. En is hij bereid om uit respect voor zijn juffen en klasgenoten die wel geloven, tijdens het bidden stil te zijn en op zijn handen te kijken. “Ik luister echt wel als de juf uit de Bijbel verteld. Dat zijn mooie verhalen.”

Het lijkt me een mooi moment om terug te keren naar de klas. De woede lijkt gekanaliseerd. Willem stelt zijn laatste vraag: “Regelt u even voor mij dat ik terug mag naar mijn ouders? Alstublieft?!”

Weer alleen in mijn kamer bid ik om troost voor een verscheurde kinderziel. Om de kracht van Gods Woord dat elke schooldag opengaat.

Anna-Sofie van Dam