Ook voorbij de twintig kon ik bewonderende gedachten hebben. Als je toch zó goed viool kunt spelen als die topvioliste in Tivoli… En als je toch in mijn klas hebt gezeten op het vwo en nú al een schitterend appartement in Amsterdam hebt gekocht!
Op een bepaald moment kon ik zelf een droom uit mijn jeugd waarmaken. Ik kocht de auto die ik al vanaf mn zestiende mooi vond en reed er trots in rond. En toen veranderde er iets. Ik had een droom gerealiseerd, maar wat zag ik? Om mij heen reden heel veel mensen in eenzelfde auto. En sterker nog, er waren nóg meer mensen die de auto in een nieuwer model, met mooiere velgen of luxer interieur hadden. Ik begon te beseffen dat je als gewone burger van Nederland nooit de beste, de grootste, de mooiste en de bijzonderste zult zijn. Altijd zijn er mensen om je heen bij wie de situatie nog net iets beter is.
Dat was een fundamenteel inzicht waar ik inmiddels de vruchten van pluk. Allereerst omdat ik me bij alles realiseer dat aardse zaken voorbijgaand zijn. Dat relativeert elke situatie in het leven. Daarnaast ook omdat ik volop kan genieten van de dingen die míj ten deel vallen, zonder steeds te vergelijken met anderen. Dat geeft vreugde in het leven. En tenslotte omdat ik me geen illusies maak rond dromen voor de toekomst: hun uitkomst is betrekkelijk. En dat geeft rust voor wat er komen gaat.
Ik ken singles die ervan overtuigd zijn dat hun leven beter en gelukkiger zal zijn als zij een duurzame relatie aangaan. Ze staan in het leven met een grote droom voor ogen. Soms is die droom zó groot en prominent dat ze vergeten te genieten van al het goede dat hun leven nú al in zich heeft.
Maar misschien is dit geen specifiek single-probleem. Laten we eerlijk zijn: ieders leven kent per definitie teleurstellingen. Als we die als vanzelfsprekend zien en accepteren, lukt het waarschijnlijk beter om blij te zijn met de vreugde die het leven geeft. Ongeacht onze woon- en leefsituatie komen we dan hopelijk op een gepaste plaats voor elk mens: ‘Uw goedheid, Heer’, is hemelhoog!’
HannaH