Vakantie

k ga niet graag naar de kapper. Nu frons je wellicht de wenkbrauwen, maar het is wat het is: ik houd niet van gezeur aan mijn hoofd.

Waarover gaat het? Nadat de ‘haar-gebonden’ wensen zijn besproken komt meestal ‘het weer’ ter sprake: van vandaag, van morgen, van gisteren (of desnoods eergisteren). In december Sinterklaas of Kerst, maar meestal niet over het heilsfeit. Daarna sneeuw en ijs of het ontbreken daarvan. En dan, vanaf het voorjaar… jawel: de vakantie! “Heb je al plannen? Ga je ver weg? O… wat leuk!”

Meestal volsta ik met wat onduidelijk gegrom, zodat de knipbeurt eindigt in stilte. Naast me vang ik dan flarden op: “Een trektocht? Gaan jullie kamperen? O, écht…. wat leuk!”

Er zijn zóveel mensen op de wereld voor wie ‘vakantie’ om allerlei redenen volstrekt onbereikbaar is. De aandacht voor die twee of drie weken in een heel jaar vind ik daarom vaak buiten proportie.

Terwijl ik deze regels tik verschijnt er een melding op mijn scherm: “Er zijn geen toegankelijkheidsproblemen aangetroffen. Personen met een handicap moeten dit document zonder problemen kunnen lezen.” Een nieuwigheidje dat Microsoft in de tekstverwerker heeft ingebouwd.

Toeval bestaat niet, want aan mensen met een beperking wilde ik juist de volgende alinea’s wijden.

Wat geweldig dat er dit jaar weer vakantieweken voor mensen met een beperking gehouden kunnen worden! Voor hen zijn die écht een welkome onderbreking van de dagelijkse sleur. Petje af voor alle vrijwilligers die er hun tijd en energie aan geven. Van nabij heb ik gezien wat het vraagt, maar ook wat het oplevert.

Onlangs kregen we een mail van de groepsleiding van onze zoon Peter; voor de vaste lezers van deze blog een bekende. Vanuit de woonvoorziening worden er in vakantietijd ‘dagjes uit’ georganiseerd. De invulling daarvan is tamelijk basaal en de spanningsboog is laag. Een wandeling door een park of een natuurgebied, met een picknick, een boottochtje, een bezoekje aan een (kinder)boerderij…, dat soort dingen. Alleen al het ritje met de rolstoelbus is een evenement. Ook ouders en familieleden worden ingeschakeld, al is het maar om de rolstoel(en) te duwen.

Zo’n groepje refo-mensen met ernstige meervoudige beperkingen trekt bekijks. Ook de begeleid(st)ers vallen door kleding en haardracht meestal uit de toon ten opzichte van de gemiddelde vakantieganger.

Bij deze uitstapjes blijft de ‘eigen sfeer’ gehandhaafd. Op de wallen van Elburg hebben we al eens ‘opent uwen mond’ gezongen. Daarna heb ik – op verzoek – de maaltijd met dankgebed geëindigd; evenals op een terrasje in Staphorst. De overige gasten reageerden, na een korte uitleg, positief.

Vakantie! Het is de komende maanden een groot thema in de hele samenleving. Want ja…, bij de kapper kunnen ze het je vertellen: “als modern mens moét je met vakantie!”

Maar, zoals gezegd: ik ga niet graag naar de kapper. Daarbij bevind ik me in goed gezelschap. Bij onze Peter komt de kapster aan huis, maar Peter wenst er geen gebruik van te maken. Hij laat zich door zijn moeder knippen, en zelfs dat wordt eerder gedoogd dan gewaardeerd. Na zo’n knipbeurt ziet hij er weer verzorgd uit (zie foto).

Mijn volgende blog verschijnt D.V. in september. Daarom nu alvast een goede vakantie gewenst!

Bert Regterschot

Peter Regterschot is op 14 maart 2023 overleden.