Gemeente
Ik besluit om maar gewoon naar binnen te gaan. Hoe ik straks naar huis ga, zie ik dan wel weer.
Dat onvermijdelijke moment komt toch. Ik moet richting huis.
Ik probeer met tape de sleutel weer te repareren. Leidinggevenden geven me allerlei goede adviezen. “Misschien moet je het zo doen, of zo… Ik weet het ook niet. Ik ben niet zo technisch.” Met veel tape om de sleutel loop ik naar mijn auto. Ik steek de sleutel in het slot. Dat gaat. Nu draaien. Een tikje lukt, maar dan komt er teveel kracht. De tape heeft geen enkel effect meer. En nu? In de donkere avond voel ik me een beetje hulpeloos. Hoewel, nee, toch niet helemaal. Om mijn auto staan de leidinggevenden en kerkenraadsleden met wie ik vanavond een overleg had. “Nee, we gaan niet weg. We willen zeker weten dat je weg bent.” “Kan je dit proberen?” “Misschien werkt dit.” Tot er een gemeentelid voorbij komt lopen en een van de leidinggevenden in plat Zeeuws roept: “Hé, heb jij een tang of iets?”. Binnen een paar minuten zit ik met een grote tang in mijn handen. Voorzichtig zet ik deze op het uitstekende stukje sleutel. Ik draai, klik! En… Ik wist niet dat ik zo kon genieten van het geluid van een lopende motor. Ik bedank de leidinggevenden voor hun steun. Fantastisch toch, zulke hartverwarmende mensen!
Het lijkt wel jeugdwerk. Soms bedenk je manieren om jongeren te bereiken. Je probeert wat, het werkt niet, je past je plannen aan. Tot je eindelijk een manier vindt die werkt. Maar doe het vooral samen. Laat de zorg voor onze jongeren niet een taak zijn van één iemand, maar sta met z’n allen om onze jongeren heen.
P.S. Bedankt mensen in Kamperland en Kortgene! En het onbekende gemeentelid voor het gebruik van de tang!
Jaco Pons – jeugdwerkadviseur
Lees deze blog en meer jeugdwerkblogs op: www.jbgg.nl
