“Daar ben je dan vast jaloers op”, zegt mijn vriendin. Jaloers? Even gaan alle radars draaien vanbinnen. Klink ik jaloers? Ben ik hier inderdaad jaloers op? Het woord jaloers heeft voor mij eigenlijk best wel een negatieve lading.
Ik merk dat ik even niet weet hoe ik moet reageren. Een paar seconden denk ik na. “Nee, ik ben eigenlijk helemaal niet jaloers”, zeg ik. “Ik voel mij juist erg blij dat mijn zusje en haar vriend een huis hebben gekocht en gaan trouwen.” En ik ben dankbaar dat ik zoveel fijne mensen om mij heen heb waar ik van geniet, denk ik er achteraan.
Toch blijft dit gesprek in mijn hoofd zitten. Ben je pas echt gelukkig als je getrouwd bent? Het roept wat frustratie in mij op. Dat is toch niet het doel van dit leven? Het zet mij aan het denken over wat wel het doel is van het leven. Getrouwd of niet, God eren in onze levenswandel, dat is het doel van ons allemaal. Laten we daarvoor ook telkens weer bij Hem terugkomen.
Ellen