We proberen alles zo goed mogelijk met en voor hen voor te bereiden. Naar aanleiding van de vraag hoe water op je hoofd voelt, laten we de kinderen dit ervaren. Bij de wastafel doen we wat water op hun hoofd. De kinderen moeten er nu om lachen. We begrijpen het wel, maar we hopen dat dit niet gebeurd als het werkelijk zo ver is…
We gaan ook naar de kerk. We wijzen aan waar de jongste met oma zal wachten, we wijzen aan waar papa en mama zitten, we laten het doopvont zien. Allemaal dingen om het voor de kinderen ook zo voorspelbaar mogelijk te maken.
Er is heel wat aan vooraf gegaan… De kinderen zijn nu al een aantal jaren bij ons. Maar als we ons ja-woord mogen geven, moet het wel vastliggen dat deze kinderen bij ons mogen opgroeien. Gelukkig is dat nu, na een aantal jaren, allemaal juridisch rond. Ook de kinderen zelf vragen regelmatig wanneer zij gedoopt mogen worden. Hun klasgenootjes, vriendjes, kinderen in de gemeente, zijn gedoopt en zij niet. Als het ter sprake komt, zeggen ze telkens “ik ben nog niet gedoopt hé, wanneer mag dat dan?”
Tijdens het huisbezoek hebben we het verlangen om de kinderen te laten dopen, met de ambtsdragers besproken. Naar aanleiding hiervan zijn we uitgenodigd voor een gesprek met de kerkenraad. We vertellen over het verlangen van de kinderen. Maar we mogen ook vertellen over de leiding van de Heere. We zijn verwonderd als we zien op de weg die achter ons ligt. Als we zien op welke manier deze kinderen bij ons gekomen zijn, hoe het allemaal is gegaan, hoe goed de kinderen bij ons passen, hoe de weg tot de doop geopend is en als we zien hoe ze nu met het geloof bezig zijn. Dit zijn dingen die we ook mogen delen met de kerkenraad en de predikant. Wat zijn Gods wegen onuitsprekelijk wonderlijk, groot en goed.
Dan breekt de zondag aan waarop de doopdienst zal plaatsvinden. De kinderen zijn er de hele dag opgewonden van. Woorden schieten te kort om aan te geven welke gedachten ons hart bevatten. Deze kinderen, die niet op het erf van het verbond geboren zijn, mogen er nu op een wonderlijke wijze gebracht worden. Wat een grote gave! Maar ook een grote opgave voor ons. Er blijft alleen verwondering over!
Leönie (pleegmoeder)