Nu kan ik me over het algemeen prima vermaken, maar om op deze regenachtige feestdag in mijn eentje thuis te zitten… nee, dat vond ik niks. Ik besloot de gelegenheid waar te nemen om een tentoonstelling over vrouwen in de kerk te bezoeken. Ik stapte op de trein en was even later in het museum. Boeiende beelden en verhalen over heel verschillende vrouwen van vroeger en nu. Nonnen, schrijfsters, zendelinges; zelfs over vrouwen in de tegenwoordige refokring. Je kon als vrouw ook je eigen reactie achterlaten, wat ik deed.
Toen ik aan het eind van de middag weer op weg was naar het station, had ik een tevreden gevoel. Het was een leuke middag geweest. Een eindje voor me liep een vrouw die iets ouder was dan ik. Ik herkende haar vanuit het museum. Ze liep de stationshal in, die op dat moment helemaal verbouwd werd. Toen ik vlak achter haar liep, struikelde ze bijna over een rubberen slang die op de grond lag. Ik stak mijn hand uit en we moesten er allebei om lachen – het ging nog net goed. ‘Je was ook in het museum, toch?’ vroeg ik. Ja, dat klopte. We liepen al pratend verder. Ze moest dezelfde trein hebben als ik, sterker nog: ze woonde dicht bij mijn woonplaats. Ze vertelde dat ze weduwe was sinds een paar jaar. Ze was wel uitgenodigd door vrienden om met hen mee te gaan, maar had daar even geen behoefte aan gehad. Omdat ze graag de tentoonstelling wilde zien, was ze er alleen op uit gegaan. We praatten even verder over dat ‘alleen er op uit’. Het was vandaag de eerste keer dat ze dat deed en ze vond het maar wennen. Ja, in zekere zin went het ook niet. Samen met een maatje is meestal fijner. Ik vertelde haar dat ik op een gegeven moment een knop had omgezet. Soms heb je de keus tussen alleen thuis zitten, of lekker weg gaan. ‘Ja, dat is zo,’ zei ze, ‘al kost het mij nog wel moeite.’ Dat begreep ik. Na jaren samen met je man te zijn geweest, is alleen zijn niet makkelijk.
Nog regelmatig denk ik aan deze ontmoeting terug. Alleen er op uit – veel singles moeten daarvoor een drempel over. In gesprekken met vriendinnen merk ik dat iedereen daar ook weer anders in staat. De een doet het makkelijk, de ander liever niet. Soms is het ook het idee: wat vinden anderen ervan? Vinden ze je zielig als je in je eentje een kaartje koopt of op een terras iets bestelt? De andere kant is, dat het je soms mooie ontmoetingen oplevert, die je niet gehad zou hebben als je samen met anderen geweest was. De volgende keer toch maar weer over die drempel heen – het is de moeite waard!
Maaike