En toch… ik moet zeggen dat ik vaak klaag. Als ik om me heen kijk en luister ben ik niet de enige. Geklaag over de maatregelen in de samenleving, geklaag over vaccinatiedrang of -dwang, geklaag over het aantal mensen in de kerkdienst, geklaag over andere kerktijden, geklaag over een ander die andere standpunten heeft en noem maar op.
Zodra alles anders gaat dan ik gepland heb, sta ik op mijn achterste benen. Het heeft mij geschokt hoe vast ik zit aan vaste patronen, aan dingen die ik graag allemaal hetzelfde wil houden. Nee, ik wil op geen enkele manier mijn comfortabele leventje veranderen. Daar moet je echt niet aankomen. Een leven in angst, dat alles mij ontnomen wordt. Angst dat iedereen tegen mij is. Angst voor alles buiten mij.
Ik schrik ervan hoe verwend ik soms reageer. Verwende kinderen vind ik over het algemeen wat vervelend. Ze komen egocentrisch op mij over en redeneren heel onlogisch met het gevoel dat ze overal recht op hebben. En als ze een keer bestraft worden, zijn ze boos, ongeacht wat ze gedaan hebben.
Maar zijn wij ook niet zo? Klagen over alles. Boos over van alles. En vooral… pas op dat je niet aan mijn comfortabele leven komt. Is dat het voorbeeld dat wij geven aan onze kinderen? We belijden toch dat de Heere alles in de hand heeft en dat Hij tot in de kleinste details ons leven bestuurt? Waar blijkt ons vertrouwen dan uit? Het raakte mij hoe Habakuk dat doet. Zijn situatie was uitzichtloos. Geen koren, geen wijn, geen rund… en toch zal hij van vreugde opspringen. En ja, er zijn zorgen en vragen over de toekomst. Maar daar kunnen we ons druk over maken. We kunnen bezig zijn met allerlei complotten en theorieën. Gaat het daar om? Het gaat toch om de vraag of we in het vertrouwen op de Heere leven. Kennen we Hem als onze Toevlucht? Dan hoeft angst ons niet te leiden, maar dan mogen we weten dat al deze dingen (ook alles rondom het corona-virus) ons uit Zijn Vaderlijke Hand toekomen. Die levenshouding geeft rust. Die rust straalt af op onze kinderen en op onze samenleving.
‘Ik zal in dit vertrouwen leven en dat melden in mijn lied.’
Jaco Pons
Jeugdwerkadviseur JBGG
