In de "week van het leven" ontvingen we dit gedicht rondom abortus.

Ik ben klein en teer, groei, beweeg

steeds meer mijn armen en benen.

Maar wie zou niet wenen

als hij wist wat met mij gaat gebeuren?

Wie zal daar niet over treuren?

'k Zit veilig en geborgen in mijn mama's buik,

tot aan die verschrikkelijke morgen; Toen nam ik een duik

want ik voelde iets scherps. Een tang

o, wat werd ik bang!

Ze staan mij naar het leven

en willen mij geen kans meer geven.

Ze hebben mij, door God geschapen, gedood!

op een 'veilige plek' in de moederschoot.

Misschien gedwongen of bewust? Hebben zij over mij beslist,

terwijl ik totaal weerloos en niets wist

van mensen, die niet aan mij maar aan zichzelf denken

en mij geen verder leven wilden schenken.

Een plek waar ik veilig moest zijn

werd er een van verschrikkelijke pijn!

Ik werd in EEN WOORD,

VERMOORD!

Omdat ze niet voor mij wilden zorgen

kwam er geen volgende morgen.

En velen met mij, 30.000 per jaar, hebt u 't gehoord?

Worden op deze wijze vermoord!

 

--------------------------------------------

 

Bidt voor al deze mensen die in nood

Hun kindje willen laten doden in de moederschoot

Bij de bevruchting begint het leven.

Eens zullen zij Hem, de Heere, hierover verantwoording moeten geven

EEN moment van onbedachtzaamheid,

kan maken dat men jaren schreit.

Ieder mens, klein of groot

Een oudere of in de moederschoot,

Heeft recht om te blijven leven of hebben we liever de dood?

ER IS HULP voor hen die aan abortus denken.

Begripvolle mensen om je heen die je ALLE hulp willen schenken!