Huwelijk & relatie
Daar waar we in Ecuador, in een omgeving van veel sociale armoede binnen een sloppenwijk, elkaar wel eens vertwijfeld toeriepen: Er is hier werkelijk géén goed functionerend huwelijk. (Vreemdgaan, eenoudergezinnen, geen/weinig vertrouwen tussen man en vrouw). Daar zagen we ook hoe ontzettend gezegend de mensen waren met een sociaal vangnet, de eigen familie, die onvoorwaardelijk klaarstond. Het feit dat je onderdeel bent van… en niet persoonlijk tot de volle ontplooiing hoeft te komen, geeft veel ontspanning. Om met de Hofstede-index te spreken: Een Nederlander ervaart zichzelf voor 80 procent als individu en voor 20 procent als onderdeel van (familie, kerkgemeenschap, sportclub). Een Ecuadoraan ervaart zichzelf als 8 procent individu en 92 procent onderdeel van. En ik denk dat meerdere internationale gasten hier aanwezig uit een cultuur komen waarin gemeenschapszin hoog in het vaandel staat. Family First!
Het feit dat wij in Nederland individuen zijn geworden, heeft ongetwijfeld gevolgen voor onze relaties en gezinnen. We hebben (of dulden) de hulp van opa, oma, ooms en tantes niet. We zijn zelf verantwoordelijk voor ons geluk. Dit legt enorm veel druk op onze relaties en gezinnen, die aan hoge standaarden moeten voldoen. We werken er hard aan om gelukkig te zijn, maar vaak lukt dit niet.
Daar komt dan nog druk van buitenaf bij. Denk aan de vele verleiding in een liberaal land als de onze, waar alles maar moet kunnen. Een groot aantal huwelijkshulpvragers bij De Vluchtheuvel ondervindt de verwoestende werking van porno- en seksverslaving. Zo’n open samenleving als de onze ontwricht heel wat huwelijken.
Maar ik denk ook aan de overheid, die het traditionele familiemodel heeft losgelaten. We worden als individu benaderd. Een duidelijk voorbeeld uit ons vakgebied is het feit dat hulp bij persoonlijke aandoeningen wordt vergoed door zorgverzekeringen en dat wanneer het gaat om relatietherapie de overheid geen thuis geeft. Het individu gaat voor.
Dit alles heeft als gevolg dat ook binnen huwelijken en gezinnen het persoonlijke geluk vaak boven het geluk van het gezin gaat. Ongeveer een derde van de huwelijken eindigt dan ook in scheiding. Satan lijkt al zijn pijlen gericht te hebben op stabiele gezinnen. Strijden in het gebed, waarvoor wij hier bijeen zijn is onmisbaar in dit geestelijke gevecht.
Wij mensen zijn relationeel geschapen. We hunkeren naar een God die ons bevestigt in ons bestaan. Maar ook naar mensen die ons accepteren zoals we zijn, waar we bijzonder voor zijn, die er voor ons zijn als we ze nodig hebben, waar we van hart tot hart mee verbonden zijn: naar échte relatie. Dit is universeel, in elk werelddeel hetzelfde.
Als Vluchtheuvel willen we ons juist inzetten voor deze relaties, van echtparen, van gezinnen, maar ook van gemeenschappen als de kerk. Relaties waar veel op af komt in deze individualistische cultuur. Maar die het ook waard zijn om voor te vechten, om in te investeren, om trouw te blijven. Om de scherven op te rapen en tóch verder te gaan.
Want de overheersende boodschap in dit land klopt niet. Individueel geluk bestaat niet. Slechts binnen harmonieuze relaties (met God en mens) komen wij tot onze bestemming.
Deze 5-minuten-inleiding hield ik namens Stichting de Vluchtheuvel tijdens het gebedsontbijt van het SGP Family First-congres op 26 oktober 2018.
Een RD-verslag is achter deze link te vinden.
Sofieke van Olst
